و این هم یک روایت  از حسنی قصه ها


توی ده شلمرود (که بعدا گسترش پیدا کرد و شد تهران بزرگ)
حسنی تک و تنها بود
حسنی نگو! (چون اسمش رو عوض کرده و گذاشته ساسان) بلا بگو
سوسول سوسولا بگو
موی بلند، صورت سه تیغ، ناخن دراز، واه و واه و واه!

باید روی بسته های خوراکی، جای اینکه بنویسن

                                               �از اینجا باز شود�

                                            بنویسن :‌ � اگه تونستی از اینجا باز کن ! �

سلامتی دختری که وقتی دل بست تا آخرش در رو روی همه بست

کصافط در رو رو خود منم بست  روانی درو وا کن منم .

آدمها مثل قایق اند �

� نمی دونم شایدم نباشن

به هر حال من وظیفه خودم دونستم که اشاره کنم

  تا حالا ۷۴۲ تا گل قالی شمردم

  الان اومدم استراحت کنم دوباره برم سر درس خوندن

خدایا این شادیو از من نگیر
       

   شیدا و مهسا و یاسمنم همینطور�
                          یه نگینم هست خیلی خوشگله!
                         محل نمیده یه کار کن اونم جور شه؛ دمت گرم !

* میخواستم از کسل‌بار بودن این روزها و شدت بی‌برنامه‌گی‌هام بگم، اینکه از یه طرف باید خودم رو نگه دارم و از یه طرف بقیه چیزها رو، خلاصه تو این فکر بودم که چطور

اینا رو بنویسم تا بعدها یادم باشه و در همین حال توی بینگ میگشتم برای تصویر پست که تصویر فوق رو پیدا کردم. این تصویر به بهترین نحو گویا هست، لزومی به نوشتن

من نیست.